11e Dag/10e Wd Fuenterroble de S.- Morille 32km
Door: Jet
Blijf op de hoogte en volg Mariette
11 Mei 2016 | Spanje, Pueblonuevo de Miramontes
11e Dag/10e Wandeldag Fuenterroble de S.- Morille 32 km
Survival Day!!!!!
Gisteravond na de siësta nog een tijd in de verwarmde ontvangstruimte gezeten, en gadegeslagen hoeveel mensen er door en door koud binnenkwamen. De hospitallero heet Michelle, komt uit Parijs en is een heeeeeel druk baasje,ze werd steeds nerveuzer naarmate er meer mensen binnenkwamen maar
Iedereen kreeg van haar een glaasje warme thee.Volgens mij waren er uiteindelijk 22 mensen waarvan er 14 meegegeten hebben om 20.00 uur. Het eten was echt super, alleen heel jammer dat dat in de grote zaal werd genuttigd waar het echt stervens koud was. Na het eten ben ik maar gaan helpen om de afwas te doen en dat werd zeer op prijs gesteld. Om 21.45 liep ik de slaapzaal in en toen lag al bijna iedereen in zijn mandje. Ik dacht dat iedereen er al was en legde al mijn spullen op het bed boven mij. Helaas na een 1/2 uur kwam nog een verdwaalde Roemeen en toen hij zag dat zijn bed vol lag, pakte hij zijn rugzak die voor mijn bed stond en wandelde rustig weg.
Waar naar toe???? Om 06.00 uur liep de eerste wekker af en toen ben ik ook maar opgestaan.
Om 06.30 stond in de grote zaal het ontbijt al klaar en een kwartier laten liepen de 3 Fransozen en ik weg.
Het was 4 Graden !!!!!!!!
Na een tijdje moesten we weer over rotsblokken klimmen om het water over te komen en na weer een 1/2 uur moesten we 2 x over de prikkeldraad klimmen om zo over het beekje te komen.
Het was een soort steppeachtige omgeving en langzaam liepen we richting de Sierra de la Duena, waar we vanuit de verte de Windmolens al zagen draaien. Een behoorlijke klim omhoog tot 1150 meter, waar tussen de windmolens het kruis van Santiago licht zichtbaar was. Het was echt ontzettend koud, mistig en het begon te regenen. Gelukkig hielpen de fransmannetjes me weer met mijn cape en konden ze mij mijn eigen bananen aangeven.Helaas was het veel te koud om pauze te maken en ook nergens onderweg was beschutting of een bankje, zodat ik uiteindelijk de 32 km in 1 x gelopen ben. In dit dorp heb ik al een keer overnacht in de piepkleine Albergue voor 6 personen. Maar ik had in de andere Duitse gids gelezen dat men als deze vol was, een nieuwe Albergue zou openen. Aangekomen melde ik me in de Bar en kon toch goed duidelijk maken dat ik heeeel graag in de nieuwe Albergue wilde overnachten. No problemos en na de stempel en Euro 6 betaald te hebben liep Isa van de bar met mij mee. Deze Albergue is pas 3 jaar oud en gemaakt in een Casa Cultura. ( huis waar ook allerlei dingen voor de mensen en kinderen uit de buurt georganiseerd word)6 stapelbedden met beddengoed, douche en wasgelegenheid en een oud museumpje. Isa liet me ook zien waar ik de was onder dak kon hangen en vroeg hoe laat ik wilde eten. Heerlijk is het om even het rijk alleen te hebben !!! Na een uur druppelde er nog een Duitser, 2 Russinnen, 1 Frans echtpaar, Sabine uit beieren en een Finse binnen. Gelukkig staan er op de slaapzaal 2 elektrische kacheltjes, die men zojuist heeft aangemaakt, want het is toch echt gewoon te koud in het prachtige Spanje.
Survival Day!!!!!
Gisteravond na de siësta nog een tijd in de verwarmde ontvangstruimte gezeten, en gadegeslagen hoeveel mensen er door en door koud binnenkwamen. De hospitallero heet Michelle, komt uit Parijs en is een heeeeeel druk baasje,ze werd steeds nerveuzer naarmate er meer mensen binnenkwamen maar
Iedereen kreeg van haar een glaasje warme thee.Volgens mij waren er uiteindelijk 22 mensen waarvan er 14 meegegeten hebben om 20.00 uur. Het eten was echt super, alleen heel jammer dat dat in de grote zaal werd genuttigd waar het echt stervens koud was. Na het eten ben ik maar gaan helpen om de afwas te doen en dat werd zeer op prijs gesteld. Om 21.45 liep ik de slaapzaal in en toen lag al bijna iedereen in zijn mandje. Ik dacht dat iedereen er al was en legde al mijn spullen op het bed boven mij. Helaas na een 1/2 uur kwam nog een verdwaalde Roemeen en toen hij zag dat zijn bed vol lag, pakte hij zijn rugzak die voor mijn bed stond en wandelde rustig weg.
Waar naar toe???? Om 06.00 uur liep de eerste wekker af en toen ben ik ook maar opgestaan.
Om 06.30 stond in de grote zaal het ontbijt al klaar en een kwartier laten liepen de 3 Fransozen en ik weg.
Het was 4 Graden !!!!!!!!
Na een tijdje moesten we weer over rotsblokken klimmen om het water over te komen en na weer een 1/2 uur moesten we 2 x over de prikkeldraad klimmen om zo over het beekje te komen.
Het was een soort steppeachtige omgeving en langzaam liepen we richting de Sierra de la Duena, waar we vanuit de verte de Windmolens al zagen draaien. Een behoorlijke klim omhoog tot 1150 meter, waar tussen de windmolens het kruis van Santiago licht zichtbaar was. Het was echt ontzettend koud, mistig en het begon te regenen. Gelukkig hielpen de fransmannetjes me weer met mijn cape en konden ze mij mijn eigen bananen aangeven.Helaas was het veel te koud om pauze te maken en ook nergens onderweg was beschutting of een bankje, zodat ik uiteindelijk de 32 km in 1 x gelopen ben. In dit dorp heb ik al een keer overnacht in de piepkleine Albergue voor 6 personen. Maar ik had in de andere Duitse gids gelezen dat men als deze vol was, een nieuwe Albergue zou openen. Aangekomen melde ik me in de Bar en kon toch goed duidelijk maken dat ik heeeel graag in de nieuwe Albergue wilde overnachten. No problemos en na de stempel en Euro 6 betaald te hebben liep Isa van de bar met mij mee. Deze Albergue is pas 3 jaar oud en gemaakt in een Casa Cultura. ( huis waar ook allerlei dingen voor de mensen en kinderen uit de buurt georganiseerd word)6 stapelbedden met beddengoed, douche en wasgelegenheid en een oud museumpje. Isa liet me ook zien waar ik de was onder dak kon hangen en vroeg hoe laat ik wilde eten. Heerlijk is het om even het rijk alleen te hebben !!! Na een uur druppelde er nog een Duitser, 2 Russinnen, 1 Frans echtpaar, Sabine uit beieren en een Finse binnen. Gelukkig staan er op de slaapzaal 2 elektrische kacheltjes, die men zojuist heeft aangemaakt, want het is toch echt gewoon te koud in het prachtige Spanje.
-
11 Mei 2016 - 21:50
Marga:
Hola Jetje,
Tis een hele expeditie die je loopt, compleet met work-out. haha. Leuk om te lezen. En je mag trots op jezelf zijn. Top
-
11 Mei 2016 - 23:20
Marlou:
Ha Jetje, ik lig lekker in bed met veel plezier jouw verslagen te lezen! Het is me de wandeling wel, wat een (koud) avontuur. Jouw kennende zul je toch genieten ondanks alles.
Ger en ik wensen je veel wandelplezier en vooral ook een zonnetje ,
-
12 Mei 2016 - 07:27
Henrie Jacobs:
Ja, het kan daar flink koud zijn herinner ik me van 2013: toen had ik sneeuw en hagel bij aankomst bij Don Blas. En dat was ook in begin mei. Maar later werd het weer flink beter en zonniger. Dat wens ik jou ook. Succes verder, mooie verhalen. grt.Henrie -
12 Mei 2016 - 09:05
Leanne En Frans:
He Jetje,
We hebben vanmorgen al jouw verslagen en fotos gelezen en gezien.
En sturen naar het koude spanje een warme groet omdat je ons weer dusdanig meeneemt op jouw camino en beleven het pad en de wederwaardigheden.
xxx
leanne en frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
